دست هایتان موسیقی شوق بودند و آهنگ هایتان نسیم خوشی که روح را به نوازش نشاند.
کمتر پیش می آید که در هیاهوی شهر، جریانی با این خلوص و بی پیرایگی پیدا کنی.
آمده بودند تا مسئولیت اجتماعی شان را فریاد کنند؛ چیزی که خیلی وقت ها ما یادمان می رود.
دست هایی که طنین نرم ترین موسیقی جهان را صدا می زد و هوشیاری را به میهمانی تمامی بی تفاوتی هایمان می کشاند.
تالار وحدت دیشب تکه ای از بهشت بود که آرام آرام شهر را به جستجو نشسته بود و آن پرده های آبی، بهنام را به قلب های این فرشتگان گره می زد.
شوق و شادیشان از نگاه ها و دست های تماشاگران، صحنه ابدیت عشق بود.

همراهی خانم غلامی و آقای سینکی برای خلق این لحظه ستودنی بود و همکاری”کانون تبلیغات نور” برای رسمیت بخشی و عینیت بخشی این اتفاق مثال زدنی.

دیروز روز مشارکت اجتماعی بود و موسسه خیریه بهنام دهش پور این بار با قرار گرفتن در کنار “انجمن حمایت از عقب ماندگان ذهنی هفت تیر” با همت کانون تبلیغات نور این اتفاق را به درستی رقم زد.

و سپاس از شما خوبان که به مهمانی نور آمدید، آمدندنتان به خیر نشست و دستانتان به این جریان برکت بخشید.