سوم اسفند سالروز درگذشت بهنام
آدم ها روی زمین نمی آیند که بمانند، می آیند تا کاری کنند و اثرشان بماند.
بعضی ها می آیند منشاء اثر باشند.
جریانی راه می اندازند تا سالها و دهه ها گروهی، جامعه ای از اثر بهره مند شوند.
بهنام در سال 1374، در چنین روزی از بین ما رفت.
اما هنوز هم نقش پررنگ و ماندگاری در زندگی آدم های شهرش دارد.
هنوز هم در دل های نگران بیماران مبتلا به سرطان و همراهانشان مانده تا نگرانی ها را کمتر و نور درخشان امید را برایشان بیشتر کند.
On the third of Esfand (22nd February) is the memorial of Behnam’s passing.
People don’t come to this earth just to exist; they come to do something, leaving behind their impact.
Some come to be the source of that impact.
They initiate a flow so that for years and decades, a community can benefit from their influence.
Behnam left us on this day in the year 1374. (1995)
Yet, his significant and enduring role still exists in the lives of the people in his city.
He continues to reside in the concerned hearts of cancer patients and their companions, reducing their worries and shining a bright light of hope.
