یک روز پای صحبت بیماران در همراه سرا
صبح یکی از روزهای پاییزی آخر مهرماه سری به «همراه سرا» زدیم و با چند تن از بیماران ساکن این خانه که در کلاس آموزش قلاب بافی شرکت کرده بودند، هم کلام شدیم. سارا که ۳۵ سال دارد و از کرمانشاه آمده است، می گفت که پارسال همین موقع ها مبتلا به سرطان پستان شده و مدتی که در همراه سرا ساکن شده، از طریق کلاس های آموزشی که در این مرکز برگزار می شود قلاب بافی را یاد گرفته. مریم که از همدان آمده، مبتلا به سرطان پستان است، از برخورد خوب کارکنان همراه سرا می گوید و از اینکه حال روحی بیماران را درک می کنند خوشحال است.
یاسمن از ترس هایش می گوید، ترس هایی که به گفته او آنقدر حل نشده ماند که تبدیل به سرطان شد، از زندگی نا امید شده بود و بعد از اینکه برای درمان به تهران آمد با موسسه خیریه بهنام دهش پور آشنا شد و برای اسکان به همراه سرا آمد.او می گوید: آشنایی با افراد همدردم در همراه سرا کمک بزرگی شد که به یاری آنها و همراهی داوطلبان موسسه که به ما سر می زنند، روحیه بهتری پیدا کردم.
چند مهمان دیگر این خانه نیز از امید به زندگی و اینکه این بیماری، باعث شد تا دید آنها به زندگی تغییر کند، می گویند و جالب این که نقطه مشترک حرف هایشان این است: استرس و اضطراب را از خود دور کنید تا زندگی بهتری داشته باشید و قدر تک تک لحظه های زندگی خود را بیشتر بدانید.
تلاش و امید همه ما این است که در چند صباحی که این عزیزان، میهمان همراه سرا هستند، با حال خوب و امیدواری دوره درمان را بگذرانند و با ره توشه سلامتی، بدرقه خانه هایشان شوند…
